blueblack

Τι είναι τα εξωσώματα
Τα εξωσώματα είναι εξωκυτταρικά κυστίδια νανομεγέθους που παράγονται από τα κύτταρα, κυρίως τα βλαστοκύτταρα. Περιέχουν σημαντικά λιπίδια, πρωτεΐνες, αμινοξέα, πεπτίδια και πλήθος αυξητικών παραγόντων. Τα εξωσώματα λειτουργούν στον οργανισμό ως φυσικοί αγγελιοφόροι, που μεταφέρουν το πολύτιμο φορτίο τους στα κύτταρα-στόχους. Μέσω αυτής της κυτταρικής επικοινωνίας, καταφέρνουν να επανεργοποιήσουν ακόμα και κύτταρα που έχουν σταματήσει να λειτουργούν, προάγοντας την αναγέννηση και την αναζωογόνηση σε βαθύτερο επίπεδο σε σύγκριση με πολλές παραδοσιακές τοπικές θεραπείες.

Ενισχύοντας το δέρμα με εξωσώματα, αναγκάζουμε τα δικά του κύτταρα να δουλέψουν και να παράγουν το αποτέλεσμα που πρέπει ,δηλαδή, να επιδιορθώσουν τις βλάβες που έχει υποστεί και να βελτιώσουν έτσι την υγεία και την όψη του, επιτυγχάνοντας σημαντικά αποτελέσματα αντιγήρανσης.

Τι προσφέρει η θεραπεία …
Τα εξωσώματα (exosomes) άρχισαν να παράγονται από το 2022 σε ειδικά εργαστήρια στην Ευρώπη μετά από πολυετή έρευνα και συνεργασία πολλών επιστημόνων, με τη χρήση της σύγχρονης βιοτεχνολογίας. Η θεραπεία με εξωσώματα στο δέρμα:

• Ενισχύει τους φυσικούς μηχανισμούς επούλωσής του με την παραγωγή κολλαγόνου και ελαστίνης
• Αυξάνει το πάχος του δέρματος
• Μειώνει την εμφάνιση των λεπτών γραμμών και των ρυτίδων
• Βελτιώνει την υφή και τον τόνο του
• Απαλύνει τους μαύρους κύκλους
• Διορθώνει την υπερμελάγχρωση και το μέλασμα
• Προκαλεί επιδερμική σύσφιξη και προσφέρει αποτέλεσμα lifting
• Εξαφανίζει τη θαμπή όψη και προσφέρει λάμψη στην επιδερμίδα
• Προσφέρει ενυδάτωση
• Περιορίζει τη φλεγμονή και μειώνει την ερυθρότητα που προκαλεί η ακμή και η ροδόχρους ακμή

Σημεία εφαρμογής
Η θεραπεία με εξωσώματα βελτιώνει την ποιότητα του δέρματος σε όποιο σημείο και αν εφαρμοστεί. Οι περιοχές που επιλέγονται συχνότερα είναι:

• Πρόσωπο
• Λαιμός
• Ντεκολτέ
• Χέρια
• Γόνατα
• Κοιλιά

Η θεραπεια με εξωσωματα μπορεί να πραγματοποιηθεί με 3 διαφορετικούς τρόπους:
Τα εξωσώματα είναι σημαντικό να φτάσουν όσο πιο βαθιά στο δέρμα γίνεται προκείμένου να ξεκινήσουν το έργο τους. Μέχρι τώρα, εφαρμόζονται τρεις διαφορετικοί τρόποι για να επιτευχθεί αυτό.

Microneedling
Οι μικροσκοπικές βελόνες δημιουργούν μικροδιαύλους στην επιφάνεια του δέρματος μέσω των οποίων τα εξωσώματα φθάνουν στα βαθύτερα στρώματα του, απορροφώνται καλύτερα και μεγιστοποιείται η αποτελεσματικότητά τους. Στα Antiagers χρησιμοποιούμε αποκλειστικά το Dermapen 4, το οποίο αποτελεί την τέταρτη γενιά αυτής της επαναστατικής τεχνολογίας και είναι η πιο γρήγορη αυτόματη ψηφιακή συσκευή μικροβελονισμού.

Ενέσιμα
Για πιο στοχευμένη και εντατική αναζωογόνηση, τα εξωσώματα μπορούν να εγχυθούν απευθείας σε συγκεκριμένες περιοχές του προσώπου. Αυτή η τεχνική επιτρέπει την ακριβή παράδοση των εξωσωμάτων σε βαθύτερα στρώματα του δέρματος, διεγείροντας την παραγωγή κολλαγόνου και προάγοντας τη συνολική αναζωογόνηση του δέρματος.

Τοπική εφαρμογή
Τα εξωσώματα μπορούν να εφαρμοστούν στην επιφάνεια του δέρματος με τη μορφή κρέμας ή ορού. Απαιτείται απαλό μασάζ, που θα τους επιτρέψει να διεισδύσουν καλύτερα. Συνήθως η τοπική εφαρμογή των εξωσωμάτων συνδυάζεται και ακολουθεί την εφαρμογή με microneedling.

Πριν τη θεραπεία

• Αποφύγετε τη λήψη βιταμινών C και E, λιπαρών οξέων Ωμέγα-3, ασπιρίνης, ιβουπροφένης και άλλων μη-στεροειδών και αντιφλεγμονωδών φαρμάκων για 10 ημέρες πριν τη θεραπεία. Είναι ουσίες που επηρεάζουν τις λειτουργίες των αιμοπεταλίων κατά τη διάρκεια της φυσιολογικής διαδικασίας πηκτικότητας του αίματος, και επομένως ενισχύουν την πιθανότητα μωλωπισμού και αιμορραγίας κατά τη θεραπεία.

Μετά τη θεραπεία

• Αποφύγετε να αγγίζετε ή να πλένετε το πρόσωπό σας για 4 ώρες.
• Ελαχιστοποιήστε την έκθεσή σας στον ήλιο και μην ξεχνάτε σε καμία περίπτωση το αντηλιακό σας.
• Αποφύγετε το μακιγιάζ για 12 ώρες.
• Αποφύγετε οποιαδήποτε άλλη περιποίηση προσώπου για 72 ώρες.

Ορμόνες και δέρμα:
Οι ορμόνες συνιστούν χημικές ουσίες του οργανισμού μας και κυκλοφορούν με το αίμα. Έχουν ρυθμιστική δράση στη λειτουργία των κυττάρων του οργανισμού, ενώ επηρεάζουν πάρα πολύ μεγάλο μέρος της συνολικής μας υγείας. Ειδικά για τις γυναίκες, καταστάσεις όπως είναι η εφηβεία, η έμμηνος ρύση, η εγκυμοσύνη και η εμμηνόπαυση σχετίζονται άμεσα με τις ορμόνες. Όταν μιλάμε για ορμόνες και δέρμα, η επίδραση των γυναικείων ορμονών φαίνεται πως λειτουργεί άλλες φορές θετικά και άλλες αρνητικά.

Οιστρογόνα
Πρόκειται για ορμόνες που παράγονται στο σώμα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών αλλά η παρουσία και δη η λειτουργία τους είναι πιο έντονη στις γυναίκες. Τα οιστρογόνα συμβάλλουν στη σύνθεση του κολλαγόνου και της ελαστίνης, επηρεάζουν σημαντικά τη γονιμότητα και την έμμηνο ρύση ενώ προκαλούν και την ανάπτυξη των γυναικείων σεξουαλικών οργάνων.

Κατά την αναπαραγωγική ηλικία (κυρίως στα 20-30) τα επίπεδα οιστρογόνων είναι αρκετά υψηλά και φτάνουν στη μέγιστη τιμή τους στη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Όταν το επίπεδο των οιστρογόνων είναι φυσιολογικό, διατηρείται η καλή διάθεση και η ευεξία, βελτιώνεται η υγεία των μαλλιών και το δέρμα μας μοιάζει αρκετά λαμπερό.

Μετά τα 40 περίπου, όταν τα επίπεδα των οιστρογόνων αρχίζουν να μειώνονται ραγδαία, η ευεργετική τους επίδραση στο δέρμα μας φαίνεται να διακόπτεται απότομα. Οι σμηγματογόνοι αδένες παράγουν λιγότερο σμήγμα και το δέρμα γίνεται εύθραυστο, χαλαρό, ξηρό και θαμπό. Τα χαμηλά επίπεδα οιστρογόνων υποστηρίζεται ότι μπορεί να προκαλέσουν, ακόμα, συμπτώματα όπως κακή διάθεση ή εκνευρισμό αλλά και ασθένειες, όπως οστεοπόρωση.

Τεστοστερόνη
Η τεστοστερόνη -όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι- συνιστά ανδρογόνο ορμόνη, είναι ωστόσο παρούσα και στις γυναίκες, απλώς σε αρκετά πιο χαμηλά επίπεδα. Μοιραία, η εν λόγω ορμόνη διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην αναπαραγωγή καθώς και στη ρύθμιση πολλών χαρακτηριστικών αρρενωπότητας, όπως είναι η τριχοφυΐα, η παραγωγή σμήγματος , ενώ την ίδια στιγμή ευθύνεται και για την ανάπτυξη του μυοσκελετικού συστήματος.

Τα αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης στο γυναικείο φύλο «μεταφράζονται» συνήθως σε αυξημένη τριχοφυΐα στο πρόσωπο ή και έντονη ακμή (στις μικρότερες ηλικίες), ως αποτέλεσμα της υπερδιέγερσης των σμηγματογόνων αδένων. Στις μεγαλύτερες ηλικίες, η αυξημένη τεστοστερόνη συχνά προκαλεί -μεταξύ άλλων- ξηρή και εύθραυστη επιδερμίδα ή και αύξηση του σωματικού βάρους.

Κορτιζόλη
Γνωστή και ως ορμόνη του στρες, η κορτιζόλη απελευθερώνεται από τον εγκέφαλό μας ως αντίδραση κάθε φορά που το σώμα μας εκτίθεται σε άμεσο κίνδυνο. Αυτή η ορμόνη έχει την ικανότητα να τροφοδοτεί το αίμα με «καύσιμα», όπως είναι η γλυκόζη και τα λιπαρά οξέα, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η όποια στρεσογόνα κατάσταση. Επομένως, σε μικρές δόσεις είναι ευεργετική για τον οργανισμό μας.

Το έντονο ή μακροχρόνιο στρες, ωστόσο, μπορεί να μετατρέψει το θετικό ρόλο της κορτιζόλης σε αρνητικό, αφού η συνεχώς αυξανόμενη παραγωγή γλυκόζης στο αίμα μπορεί να προκαλέσει φθορά του κολλαγόνου, με συνέπεια την εμφάνιση ρυτίδων και χαλάρωσης. Σε άλλες επιπτώσεις παρατηρείται έντονη λιπαρότητα, εξάρσεις ακμής και επιτάχυνση της διαδικασίας γήρανσης ενώ σε πιο ακραίες περιπτώσεις μια τέτοια κατάσταση δύναται να οδηγήσει ακόμα και στην εμφάνιση εκζέματος ή ψωρίασης.

Προγεστερόνη
Η προγεστερόνη συνιστά επίσης μία αρκετά σημαντική ορμόνη για κάθε γυναίκα, αφού ρυθμίζει τον εμμηνορροϊκό κύκλο. Η υπέρμετρη αύξησή της, ωστόσο, μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την υγεία της επιδερμίδας μας, αφού διεγείρει την έκκριση σμήγματος στο δέρμα δημιουργώντας μας έντονη λιπαρότητα, κυρίως κατά το διάστημα πριν την έναρξη της περιόδου.

Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η ορμόνη σταδιακά μειώνεται, με αποτέλεσμα το δέρμα να καθίσταται λιγότερο ελαστικό, να ευνοείται η ξηρότητα και να δημιουργούνται ρυτίδες. Η συγκεκριμένη ορμόνη, ωστόσο, φαίνεται πως επηρεάζει αρνητικά και την υγεία των μαλλιών που γίνονται πιο εύθραυστα, άτονα, λεπτά και θαμπά και τείνουν να σπάνε.

Βασικοί κανόνες διαχείρισης:
Ο επαρκής ύπνος, η υγιεινή διατροφή, η διακοπή του καπνίσματος καθώς και η σωστή διαχείρηση του άγχους αποτελούν πολύ σημαντικά «βήματα» για την εύρυθμη ισορροπία των ορμονών μας. Όταν δε ,μιλάμε για ορμόνες και δέρμα, επιπλέον «βοηθητικές» τακτικές συνιστούν και το καλό πλύσιμο του προσώπου μας (πρωί και βράδυ) καθώς και η εφαρμογή αναπλαστικής και αντηλιακού που προστατεύουν το δέρμα, διατηρώντας το παράλληλα υγιές και λαμπερό!

Πολλές γυναίκες αισθάνονται έντονη σύγχυση από τις διαφορές που παρατηρούν στην επιδερμίδα τους κατά τη διάρκεια κάθε μήνα. Την μια εβδομάδα μπορεί το πρόσωπό σας να φαίνεται λαμπερό, σφριγηλό και με άλλα λόγια πιο όμορφο από ποτέ, ενώ την επόμενη να έχετε ξεσπάσματα και να νιώθετε ότι πρήζεστε ακόμη και με μια γουλιά νερό. Οι ορμονικές αλλαγές από τις οποίες περνάει ο γυναικείος οργανισμός κατά τη διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου κάνουν τόσο το σώμα όσο και την επιδερμίδα μας να μην διαθέτουν καμία συνοχή.

Πολλά συμβαίνουν στο σώμα μας καθώς διανύουμε τον έμμηνο κύκλο μας. Καθώς οι ορμόνες αυξομειώνονται, το δέρμα γίνεται ευαίσθητο και ανταποκρίνεται διαφορετικά σε κάθε φάση του κύκλου. Η προγεστερόνη και η τεστοστερόνη είναι οι βασικές ορμόνες που μπορούν να προκαλέσουν ξεσπάσματα και λιπαρό δέρμα και αυξάνονται και μειώνονται σε διαφορετικές φάσεις του εμμηνορροϊκού κύκλου. Παράλληλα, άλλες ορμόνες όπως τα οιστρογόνα και ουσίες όπως οι προσταγλανδίνες μπορούν επίσης να επηρεάσουν την εμφάνιση και την ευαισθησία του δέρματος.

Πιο συγκεκριμένα…
*Κατά τη διάρκεια της εμμηνορροϊκής φάσης (ημέρες 1 έως 5) παρατηρούνται χαμηλότερα επίπεδα οιστρογόνων και υψηλότερες ποσότητες προγεστερόνης. Αυτή η ορμονική δυναμική έχει ως αποτέλεσμα αυξημένη ευαισθησία του δέρματος και μεγαλύτερη πιθανότητα ερεθισμού. Αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία το δέρμα σας είναι πιο φλεγμονώδες από το συνηθισμένο.

*Στην ωοθυλακική φάση (ημέρες 6 έως 14), τα επίπεδα των οιστρογόνων αυξάνονται, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στην άμβλυνση της φλεγμονής, αλλά με την αύξηση των επιπέδων των οιστρογόνων έρχεται και η αυξημένη παραγωγή σμήγματος, προκαλώντας σε ορισμένα άτομα πιο λιπαρό δέρμα.

*Κατά τη διάρκεια της ωορρηξίας (14η ημέρα), τα επίπεδα των οιστρογόνων αυξάνονται κατά τη διάρκεια της μέσης έως όψιμης ωοθυλακικής φάσης, οπότε μερικοί άνθρωποι θα παρατηρήσουν μια σχετική “λάμψη” στο δέρμα τους και μια πιο ελαστική, πιο ενυδατωμένη υφή. *Και τέλος, η ωχρινική φάση (15η έως 28η ημέρα) είναι η στιγμή που μπορεί να κοιταχτείτε στον καθρέφτη και να αναρωτηθείτε: Τι συμβαίνει με το δέρμα μου;. Έχετε αυξημένη ευαισθησία του δέρματος, έξαρση της ακμής λόγω της αύξησης των επιπέδων της προγεστερόνης και προεμμηνορροϊκά συμπτώματα, όπως «φούσκωμα».

Η οξυουρίαση είναι μία παρασιτική λοίμωξη που προκαλείται από τον οξύουρο (Enterobius Vermicularis). Πρόκειται για ένα μικρό και λευκό νηματέλμινθα (δηλαδή σκώληκα) του εντέρου που κυρίως μολύνει παιδιά νηπιακής ηλικίας. Πιο σπάνια μπορεί να προκαλέσει εντερική μόλυνση σε μεγαλύτερα παιδιά ή στους ενήλικες.

Κύκλος του παρασίτου – Τρόποι μόλυνσης
Η μόλυνση ξεκινάει με την κατάποση ή την εισπνοή ωαρίων του οξύουρου (εντεροστοματική οδός μόλυνσης) τα οποία μεταφέρονται στο δωδεκαδάκτυλο και εκκολάπτονται. Η ωρίμανση των ωαρίων επιτυγχάνεται μέσα σε 2-4 εβδομάδες, ενώ η διάρκεια ζωής των ώριμων σκωλήκων είναι περίπου 2-3 μήνες. Οι ενήλικοι οξύουροι διαβιούν στο παχύ έντερο (κυρίως τυφλό, ανιόν και σκωληκοειδή απόφυση), όπου προσκολλώνται στο βλεννογόνο του εντέρου και καταναλώνουν εντερικό περιεχόμενο. Οι έγκυοι θηλυκοί σκώληκες κατά τη διάρκεια της νύχτας εξέρχονται από τον πρωκτό και εναποθέτουν τα ωάρια στην περιπρωκτική περιοχή. Τα ωάρια συχνά διασπείρονται στα εσώρουχα και τα ρούχα των μολυσμένων ασθενών, στα κλινοσκεπάσματα, στα πατώματα, στη σκόνη ακόμα και στον αέρα. Εξάλλου είναι γνωστό ότι τα ωάρια του οξύουρου είναι ανθεκτικά και παραμένουν μολυσματικά σε υγρό περιβάλλον μέχρι και για 3 εβδομάδες. Επίσης είναι πολύ συχνή η μόλυνση των ονύχων και των δακτύλων των χεριών με ωάρια κατά τη διάρκεια του ξυσίματος της περιπρωκτικής χώρας. Αυτό οδηγεί σε συχνές επαναμολύνσεις στον ίδιο τον ασθενή (αυτομόλυνση), αλλά και σε αυξημένη μεταδοτικότητα του παρασίτου σε άλλα άτομα του περιβάλλοντος του ασθενούς.

Οξυουρίαση: Συμπτώματα
Το ένα τρίτο των λοιμώξεων από οξύουρο είναι πλήρως ασυμπτωματικές. Το κύριο σύμπτωμα της οξυουρίασης είναι ο κνησμός (φαγούρα) στον πρωκτό, στο περιπρωκτικό δέρμα και στο περίνεο. Ο κνησμός και ο ερεθισμός κυρίως παρουσιάζονται κατά τη διάρκεια της νύκτας όπου οι θηλυκοί οξύουροι εξέρχονται από τον πρωκτό και απελευθερώνουν τα ωάριά τους στο περιπρωκτικό δέρμα. Τόσο οι θηλυκοί οξύουροι που μόλις απελευθερώσουν τα ωάριά τους πεθαίνουν, όσο και τα ωάρια που μόλις έχουν απελευθερωθεί είναι ερεθιστικά για το περιπρωκτικό δέρμα προκαλώντας έντονο κνησμό (φαγούρα) και ενίοτε πόνο. Το περιπρωκτικό δέρμα είναι πιο λεπτό και ευαίσθητο σε σχέση με το δέρμα σε άλλες περιοχές του σώματος. Κατά συνέπεια ο κνησμός εκλύεται ακόμα και με ελάχιστο ερέθισμα στην περιοχή. Ο κνησμός οδηγεί σε εργώδες ξύσιμο της περιπρωκτικής περιοχής, με συνέπεια την πρόκληση μικροτραυματισμών που μπορεί να επιμολυνθούν και να προκαλέσουν δευτερογενείς λοιμώξεις του περιπρωκτικού δέρματος ή θυλακίτιδα των τριχών της περιοχής.

Πρόληψη της μόλυνσης από οξύουρους
Η εφαρμογή των παρακάτω προληπτικών μέτρων μειώνει την πιθανότητα μόλυνσης από οξύουρους, αλλά και το ποσοστό υποτροπής της πάθησης:

• Λήψη θεραπευτικής αγωγής από όλα τα μέλη της οικογένειας, ακόμα και χωρίς να υπάρχουν συμπτώματα.
• Αποφυγή ξυσίματος της περιπρωκτικής χώρας ειδικά όταν υπάρχει κνησμός (φαγούρα). Είναι προτιμότερο να γίνει πλύσιμο της περιοχής με χλιαρό νερό και ένα κατάλληλο σαπούνι για την περιοχή.
• Συχνό κόψιμο των νυχιών. Όταν τα νύχια διατηρούνται κοντά και καθαρά μειώνεται η σύλληψη των ωαρίων ανάμεσα στο προεξέχον τμήμα του όνυχος και στο υποκείμενο δέρμα του δακτύλου, αλλά και ο τραυματισμός του περιπρωκτικού δέρματος λόγω του κνησμού.
• Πολύ καλό πλύσιμο των χεριών με αντισηπτικό σαπούνι, ειδικά πριν από τα γεύματα και μετά από κάθε κένωση.
• Καθημερινή αλλαγή των πετσετών, των κλινοσκεπασμάτων, των εσωρούχων και των ρούχων. Το πλύσιμο όλων των παραπάνω θα πρέπει να γίνεται με ζεστό νερό για να σκοτώνονται τα ωάρια των σκωλήκων.
• Καθημερινό πλύσιμο της περιπρωκτικής χώρας, κατά προτίμηση το πρωί αμέσως μετά την έγερση και το βράδυ πριν τον ύπνο.
• Καθημερινή καθαριότητα του σπιτιού και των διαφόρων αντικειμένων έτσι ώστε να απομακρύνονται τα ωάρια των σκωλήκων.
• Κάλυψη των πιάτων για μείωση της μεταφοράς των αεροδιασπειρόμενων ωαρίων στο φαγητό.
• Τα παιδιά που έχουν μολυνθεί θα πρέπει να φοράνε γάντια κατά τη διάρκεια του ύπνου, έως ότου εξαλειφθεί η μόλυνση.

Ο εμβολιασμός γενικά προλαμβάνει τις λοιμώξεις τισ οποίες προκαλούν ορισμένα μικρόβια, προετοιμάζοντας την άμυνα του οργανισμού ώστε να τα αντιμετωπίσει επιτυχώς. Το εμβόλιο εναντίον του ιού των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) προστατεύει από τους τύπους του ιού που, συνήθως, ευθύνονται για τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων και τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας.

Πόσα διαφορετικά εμβόλια κυκλοφορούν;
Διεθνώς, είναι διαθέσιμα τρία διαφορετικά είδη εμβολίων. Το Gardasil προλαμβάνει τη λοίμωξη από 4 διαφορετικούς τύπους του ιού (6, 11, 16, 18), ενώ το Cervarix από τους HPV 16 και 18. Το πιο σύγχρονο εμβόλιο λέγεται Gardasil 9 και προστατεύει από 9 διαφορετικούς τύπους του ιού (6, 11, 16, 18, 31, 33, 45, 52, 58). Σημειώνεται πως οι τύποι 6 και 11 ενοχοποιούνται για το 90% των κονδυλωμάτων των γεννητικών οργάνων, ενώ οι τύποι 16 και 18 για το 70% των περιπτώσεων καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

Πόσες δόσεις του εμβολίου χρειάζονται;
Ο αριθμός των απαιτούμενων δόσεων καθορίζεται από την ηλικία της εμβολιαζόμενης:

• Σε ηλικία 15 ετών και άνω, χρειάζονται 3 δόσεις που χορηγούνται σε χρονικό διάστημα 6 μηνών συνολικά
• Σε ηλικία μικρότερη των 15 ετών, χρειάζονται 2 δόσεις σε μεσοδιάστημα τουλάχιστον 6 μηνών

Πότε πρέπει να γίνεται το εμβόλιο εναντίον του HPV;
Η χορήγηση του εμβολίου έχει εγκριθεί για τις ηλικίες 9-26 ετών. Ιδανικά, το εμβόλιο πρέπει να γίνεται σε κορίτσια 11 ή 12 ετών, πριν, δηλαδή, την έναρξη των σεξουαλικών επαφών. Πάντως, ακόμα κι αν μια κοπέλα ξεκινήσει τη σεξουαλική της ζωή και εκτεθεί σε κάποιον τύπο του HPV, η προστατευτική δράση του εμβολίου έναντι των άλλων τύπων του ιού παραμένει. Ο εμβολιασμός κατά του HPV στη διάρκεια της κύησης αντενδείκνυται. Σημειώνεται, πάντως, πως σε πολλές χώρες του εξωτερικού (π.χ. ΗΠΑ, Αυστραλία) προτείνεται και ο αντίστοιχος εμβολιασμός των αγοριών. Τέλος πρόσφατα εγκρίθηκε η χρήση του εμβολίου κατά του HPV στις ΗΠΑ για τις ηλικές 27-45 ετών.

Έχει παρενέργειες το εμβόλιο εναντίον του HPV;
Τα διαθέσιμα εμβόλια εναντίον του HPV έχουν περάσει διεξοδικούς ελέγχους ασφαλείας πριν τους δοθεί άδεια κυκλοφορίας. Οι πιο συχνές παρενέργειες που έχουν παρατηρηθεί είναι ήπιες και τοπικές, όπως πόνος, ερυθρότητα και οίδημα («πρήξιμο») στο σημείο της ένεσης. Σε συστηματικό επίπεδο, ενίοτε αναφέρονται ναυτία, ζάλη, κεφαλαλγία και χαμηλή πυρετική κίνηση. Μετά τον εμβολιασμό και για προληπτικούς λόγους προτείνεται η παραμονή της κοπέλας σε κατακεκλιμένη θέση για λίγα λεπτά. Πρέπει να σημειωθεί ότι το εμβόλιο εναντίον του HPV δεν προκαλεί λοίμωξη από τον ιό και δεν συνδέεται με καρκινογένεση.

Είναι πάντα αποτελεσματικό το εμβόλιο εναντίον του HPV;
Το εμβόλιο εναντίον του ιού HPV έχει εξαιρετική αποτελεσματικότητα. Κλινικές έρευνες έδειξαν ότι η προστατευτική του δράση αγγίζει σχεδόν το 100% ως προς τις προκαρκινικές αλλοιώσεις του τραχήλου της μήτρας και τα κονδυλώματα των γεννητικών οργάνων, εφ’ όσον χορηγηθεί πριν την έναρξη της σεξουαλικής ζωής. Από τις έως τώρα διαθέσιμες μελέτες φαίνεται πως οι ευεργετικές συνέπειες του εμβολίου δεν εξασθενούν για τουλάχιστον 10 χρόνια από τη στιγμή χορήγησής του.

Χρειάζεται το PAP test αν έχω κάνει το εμβόλιο εναντίον του HPV;
Το εμβόλιο εναντίον του HPV προστατεύει από τους συχνότερους, αλλά όχι όλους τους τύπους του ιού που προκαλούν καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Επιπλέον, όταν χορηγείται μετά την έναρξη της σεξουαλικής ζωής, δεν θεραπεύει λοιμώξεις HPV ή αλλοιώσεις του τραχήλου της μήτρας που, ίσως, ήδη υπάρχουν. Συνεπώς, η ανάγκη τακτικών γυναικολογικών ελέγχων με PAP test και, όπου απαιτείται, τις νεότερες μοριακές τεχνικές παραμένει για όλες τις γυναίκες, ανεξαρτήτως αν έχουν εμβολιαστεί κατά του HPV.

Προστατεύει το εμβόλιο εναντίον του HPV από άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα;
Όχι!!! Η χρήση προφυλακτικού εξακολουθεί να είναι ο καλύτερος τρόπος πρόληψης των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων.

Πρόκειται για μια φλεγμονώδη δερματοπάθεια που χαρακτηρίζεται από ερυθρότητα και αυξημένη διαπερατότητα των τριχοειδών αγγείων στο πρόσωπο (παρειές, μύτη, μέτωπο, πώγωνας). Είναι πιο συχνή στις γυναίκες άνω των 30 ετών, με λεπτό και ανοιχτόχρωμο δέρμα, και μπορεί να εμφανιστεί και στην εγκυμοσύνη ή στην εμμηνόπαυση. Παλαιότερα χαρακτηριζόταν και σαν ροδόχρους ακμή.

Αιτιολογία της ροδόχρου νόσου
Η ακριβής αιτιολογία της νόσου είναι άγνωστη αλλά έχουν ενοχοποιηθεί διάφοροι πιθανοί παράγοντες όπως:

• Γαστρεντερικές διαταραχές
• Δραστηριότητα μικροοργανισμών
• Αγγειακές διαταραχές
• Ανωμαλία της τρίχο-σμηγματογόνου μονάδας
• Βλάβη από ηλιακή ακτινοβολία
• Γενετική προδιάθεση
• Συνδυασμός γενετικής προδιάθεσης & έκθεσης στην ηλιακή ακτινοβολία
• Φαρμακευτικές αγωγές που προκαλούν αγγειοδιαστολή.
• Καλλυντικά (προσώπου & δέρματος που περιέχουν αλκοόλη, αρώματα, σαπούνια).

Επιβαρυντικοί παράγοντες στη ροδόχρου νόσο
Ποιοι παράγοντες, αβλαβείς σε ανθρώπους που δε νοσούν, μπορούν να οδηγήσουν σε έξαρση τους ανθρώπους με ροδόχρου νόσο;

Συμπτώματα
Στα αρχικά στάδια της νόσου παρατηρείται αυξημένη ερυθρότητα και διαπερατότητα των αγγείων. Το δέρμα γίνεται τελικά μόνιμα κόκκινο, με ευρυαγγείες και μικρές φλύκταινες (φυσαλίδες με πύον), ενώ τα τριχοειδή αγγεία του προσώπου είναι ευαίσθητα, και συχνά σπάνε. Σε πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται διόγκωση της μύτης (ρινοφύμα) και των βλεφάρων. Η νόσος συνδέεται με παθήσεις των οφθαλμών όπως η κερατίτιδα.

Η γήρανση του δέρματος είναι μια πολυπαραγοντική διαδικασία που επηρεάζεται από ενδογενείς αλλά και εξωγενείς παράγοντες. Η μείωση του ρυθμού πολλαπλασιασμού των κυττάρων μας, μεταξύ των οποίων και των ινοβλαστών είναι ένας από τους σημαντικότερους ενδογενείς παράγοντες στη διαδικασία της γήρανσης. Μείωση ινοβλαστών σημαίνει μείωση παραγωγής κολλαγόνου, της σημαντικότερης δομικής πρωτεΐνης του δέρματος αλλά και πολλών άλλων ιστών του σώματός μας. Πώς αποτυπώνεται αυτό στο δέρμα μας;..με εμφάνιση ρυτίδων και χαλάρωσης. Ουσίες λοιπόν όπως οι βιοδιεγέρτες, που επάγουν την παραγωγή νέου κολλαγόνου, αποτελούν μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία για τη βελτίωση της ποιότητας του δέρματος και των σημείων της γήρανσης αλλά και μια παγκόσμια τάση στο χώρο της κοσμητικής ιατρικής.

Οι βιοδιεγέρτες ενίενται στο δέρμα (χόριο) με βελόνη ή κάνουλα και διεγείρουν την παραγωγή κολλαγόνου από τους δικούς μας ινοβλάστες, οπότε βοηθούν το δέρμα να αποκαταστήσει αργά και σταδιακά τη χαμένη σφριγηλότητα χωρίς να διογκώνουν. Η θεραπεία είναι ενέσιμη αλλά ελάχιστα επεμβατική, χωρίς να απαιτεί χρόνο αποθεραπείας και τα αποτελέσματα γίνονται σταδιακά ορατά μέσα στους επόμενους μήνες και διαρκούν σχεδόν 2 χρόνια. Οι βιοδιεγέρτες κολλαγόνου είναι οι: πολυκαπρολακτόνη (PCL), πολυ-l-λακτικό οξύ (PLLA), υδροξυαπατίτης(CaHA) και νουκλεοτίδια.

Οι βιοδιεγέρτες μπορούν να εφαρμοστούν σε πολλές περιοχές του σώματος (όπως πρόσωπο, κοιλιά, λαιμό, ντεκολτέ, γλουτούς, έσω επιφάνεια μηρών κ.α.) με σκοπό της βελτίωση των ρυτίδων, της χαλάρωσης και της κυτταρίτιδας.

Τόσο τα fillers όσο και οι βιοδιεγέρτες είναι βασικές ενέσιμες θεραπείες που εφαρμόζονται για να βελτιώσουν τα σημάδια της γήρανσης και όταν συνδυάζονται οδηγούν σε εξαιρετικά αποτελέσματα. Έχουν όμως διαφορετικό τρόπο δράσης: Τα fillers τοποθετούνται σε συγκεκριμένα σημεία του προσώπου προσδίδοντας άμεσα ορατό όγκο σε αυτές τις περιοχές. Η διάρκειά τους είναι μικρότερη και περιορισμένος ο ρόλος τους στη βελτίωση της χαλάρωσης του δέρματος. Οι βιοδιεγέρτες βελτιώνουν σταδιακά την υφή, τον τόνο, τη χαλάρωση, τις ρυτίδες και τη γενικότερη υγεία του δέρματος, ενεργοποιώντας την ικανότητα των κυττάρων μας να παράγουν το δικό τους κολλαγόνο. Δεν δίνουν όγκο, αλλά δρουν σταδιακά για εβδομάδες ή και μήνες μετά τη θεραπεία.

Ξανθελάσματα

Τα ξανθέλασματα είναι η εναπόθεση λιπιδίων τα οποία κυρίως εμφανίζονται ως μαλακές κίτρινες ή πορτοκαλί πλάκες, συνήθως στα άνω και κάτω βλέφαρα των ματιών, με πιο συχνή την εντόπιση στον έσω κανθό (γωνία ματιού με μύτη).
Το μέγεθος και η μορφολογία τους ποικίλει αλλά συνήθως είναι μόνιμα, πολλαπλά, αυξάνονται προοδευτικά και συρρέουν .
Εμφανίζονται συχνότερα σε γυναίκες και σε ασθενείς μέσης ηλικίας.
Συνήθως σχετίζονται με ηπατικές ή οικογενείς διαταραχές αλλά μπορεί να είναι παρόντα χωρίς κάποια άλλη συνοδό νόσο.

Πιθανά Αίτια
• Ηπατικές παθήσεις (κίρρωση, υπερλιπιδαιμία)
• Νεφρικές παθήσεις (νεφρωσικό σύνδρομο)
• Αιματολογικές παθήσεις (Μυέλωμα)
• Παγκρεατικές παθήσεις (Παγκρεατίτιδα)
• Ορμονικές παθήσεις (Σακχαρώδης Διαβήτης)
• Φάρμακα (κυκλοσπορίνη, ρετινοειδή, οιστρογόνα, αλκοόλ)

Αντιμετώπιση
• Χειρουργική εκτομή
• CO2 laser
• Τριχλωροοξικό οξύ
• Διατροφή μειωμένη σε λιπίδια
• Φαρμακευτική αγωγή (ανάλογα το αίτιο)